ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ!

Κλείστε τώρα το ραντεβού σας (δια ζώσης ή online) και δείτε

-Ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους λειτουργείτε;

-Ποια τα «συμπτώματά» σας όταν πιέζεστε;

-Τι στρατηγικές και μοτίβα χρησιμοποιείτε και πώς μπορούν να αλλάξουν;

(Μέθοδοι Αξιολόγησης: παρατήρηση, συνέντευξη και Σταθμισμένα Ψυχομετρικά Τεστ)

• Καλέστε μας στα τηλέφωνα

2710233430, 6944222423

• Στείλτε μας μήνυμα στα μέσα κοινωνικής μας δικτύωσης

facebook @Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα,ψυχολόγος MSc

• Στείλτε μας e-mail

karathanasi.ol.pa@gmail.com

Όλγα-Παναγιώτα Καραθανάση

Ψυχολόγος MSc, Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

Το Κέντρο μας...

.Μπαίνετε να βλέπετε τις ομάδες μας που ανανεώνονται συνεχώς!

fb: @Μ Ι Λ Ω

instagram: @m.i.l.w

ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Τι γίνεται όταν ο δάσκαλος μας καλεί για να πει ότι το παιδί «μπορεί να αντιμετωπίζει μια δυσκολία στην ανάγνωση και γενικά δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τα μαθήματα της τάξης του» ή «δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, στριφογυρνάει συνεχώς με αποτέλεσμα να μην αποδίδει» ή «είναι έντονα επιθετικός προς άλλα παιδιά και αρνείται να ακολουθήσει οδηγίες και κανόνες»;. Πολλές φορές οι γονείς έρχονται στο σχολείο αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις και δυστυχώς πολλές είναι οι φορές που η αντιμετώπισή τους έχει να κάνει με απαντήσεις όπως «αν υπονοείς ότι το παιδί μου έχει κάτι, καλύτερα να κάνεις εσύ το μάθημά σου σωστά» ή «το παιδί μου είναι πολύ έξυπνο και απλά βαριέται. Μοιάζει του παππού του» ή «δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε, στο σπίτι είναι όλα καλά και όλοι μας λένε τα καλύτερα».

Με μια λέξη ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ για αρχή να ακούσουν τον άλλο και σε δεύτερη φάση να αξιολογήσουν αυτό που ακούν και να δράσουν. Και ενώ είναι πολλά τα παιδιά που μπορεί να εμφανίσουν δυσκολίες όπως υπερκινητικότητα, οργάνωση του διαβάσματός τους, επιθετική συμπεριφορά, είναι πολλοί και οι γονείς που δυσκολεύονται να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση με αποτέλεσμα, όχι μόνο να μη βοηθούν τα παιδιά τους, αλλά να συντελούν στη επιδείνωσή του προβλήματος, αλλά και στη δημιουργία νέων δυσκολιών. Ένα παιδάκι που δυσκολεύεται να διαβάσει για παράδειγμα, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να μη νιώθει καλά με τον εαυτό του, να αποσυρθεί από την προσπάθεια και να απομονωθεί ή να αντιδράσει επιθετικά ως αποτέλεσμα όλα αυτά της χαμηλής αυτοεικόνας του. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Είναι κακοί οι γονείς και δε θέλουν να βοηθήσουν το παιδί τους ή είναι κάτι πιο βαθύ; Προφανώς και οι γονείς είναι οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά στο παιδί, θέλουν το καλύτερο γι αυτό και το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, απλά αυτός ο μηχανισμός άμυνας που λέγεται «Άρνηση» και λειτουργεί όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία αλλαγή δύσκολη, έρχεται και εδώ για να εμποδίσει τη λειτουργική παρέμβαση.

Γιατί λοιπόν;

1.Γιατί οι αλλαγές, ακόμα και οι καλές αλλαγές τρομάζουν και απαιτούν ένα χρόνο προσαρμογής σε αυτές.

2.Γιατί οι ερμηνείες που δίνονται όταν οι γονείς ακούν ότι κάτι δυσκολεύει το παιδί κρύβουν πολλές παγίδες. Θεωρούν ότι μια δυσκολία σημαίνει ότι το παιδί τους είναι χαζό ή ανίκανο. Πιστεύουν ότι μια δυσκολία στο παιδί σημαίνει ότι οι ίδιοι είναι αποτυχημένοι ή ότι κάτι δεν έκαναν καλά. Τέλος θεωρούν ότι μόνο το παιδί τους αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο και άρα είναι ντροπή να μαθευτεί κάτι τέτοιο.

3.Δύσκολα συναισθήματα συνοδεύουν τη συνειδητοποίηση μιας δυσκολίας. Θυμός, θλίψη και άγχος τα πιο συχνά από αυτά. Θυμός γιατί τους έχει συμβεί κάτι τέτοιο, θλίψη γιατί θεωρούν ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι πιο άσχημο από αυτό που όντως συμβαίνει και άγχος, γιατί πιστεύουν ότι μια τέτοια κατάσταση μπορεί να είναι καταστροφική για το μέλλον του παιδιού.

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω οδηγούν στην άρνηση αξιολόγησης και έγκαιρης παρέμβασης. Δεν ξέρουν οι γονείς ούτε και το παιδί τι συμβαίνει, άρα συνεχίζονται οι παρερμηνείες και τα δύσκολα συναισθήματα, συνεχίζεται ο στρουθοκαμηλισμός με αποτέλεσμα οι δυσκολίες όχι μόνο να μην εξαφανίζονται, αλλά να εντείνονται και φυσικά μειώνονται οι πιθανότητες να βοηθήσουν το παιδί τους, αλλά και τον εαυτό τους.

Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν δύσκολες σκέψεις και συναισθήματα όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια δυσκολία, είναι όμως επικίνδυνο να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, να μην τα επικοινωνούμε και να μη μπαίνουμε στη διαδικασία να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση.

Επομένως καλό θα ήταν να μιλάμε γι αυτό που συμβαίνει, να έχουμε επίγνωση. Το παιδί σας δεν είναι χαζό επειδή μπορεί να έχει μια μαθησιακή δυσκολία. Εσείς δεν είστε άχρηστοι επειδή κάτι συμβαίνει. Δεν είστε οι μόνοι και δεν ήρθε η καταστροφή για την οικογένειά σας. Μπορεί απλά να χρειάζεται ένας διαφορετικός τρόπος στην οργάνωση του διαβάσματος του παιδιού σας, ένας άλλος τρόπος διαχείρισης της συμπεριφοράς του, ένας άλλος τρόπος ώστε να το παιδί σας να μάθει να αποδέχεται τον εαυτό του και να διαχειρίζεται τις δυσκολίες, αλλά και τις ευκολίες του. Να είναι κοινώς ένα υγιές και ευτυχισμένο παιδί...Θα μπορούσατε να του το στερήσετε αυτό;

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος

Γνωσιακή- Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

ΑΠΙΣΤΙΑ: ΔΕ ΧΩΡΙΖΩ...ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Είναι η αμήχανη-τουλάχιστον- στιγμή που τα δεδομένα σου μέχρι εκείνη τη στιγμή παύουν να είναι πραγματικότητα κι εσύ στέκεσαι σοκαρισμένος στην αρχή, θυμωμένος αργότερα και ίσως απαθής στο τέλος όντας αβέβαιος για το τι πρέπει να κάνεις. Είναι εκεί που φράσεις «δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε», «έφταιγα κι εγώ», «δεν είναι αυτό που είδα» και αποκορύφωμα το «δεν μπορώ να φύγω για τα παιδιά μου», γίνονται οι δικαιολογίες που μας αποτρέπουν από μια ειλικρινή σχέση με τον εαυτό μας.

ΓΙΑΤΙ;

-Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν αυτονόητα δικαιώματα, δεν μπορούν να χάνουν προνόμια και όταν ο σύντροφος δεν καλύπτει αυτά που θεωρούν ανάγκες τους, απλά στρέφονται αλλού ξεχνώντας ότι μία σχέση είναι κάτι πέρα και πάνω από το άθροισμα των μερών της

-Κάποιοι άλλοι αδυνατούν να διαχειριστούν δύσκολα συναισθήματα και δύσκολες καταστάσεις τις οποίες βιώνουν ως απειλητικές για την ύπαρξή τους και διαλέγουν την «εύκολη» λύση

-Κάποιοι τέλος μπορεί να βιώνουν την εγγύτητα που φέρνει μία σχέση ως μια κατάσταση «επικίνδυνη» που θα αποκαλύψει μειονεξίες και ευαλωτότητες και έτσι απλά φεύγουν

ΠΟΤΕ;

-Στην αρχή του έγγαμου βίου όπου ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα είναι πολύ πιθανό κάποιος από τους συντρόφους να κοιτάξει αλλού για ανανέωση, χωρίς ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο μεν με πολλές πιθανότητες να επαναλάβει τη συμπεριφορά στο μέλλον δε

-Ο ερχομός ενός παιδιού εκτός από μια φυσιολογική ευχάριστη εξέλιξη μπορεί να είναι και μια κατάσταση όπου «κακές» πτυχές των συντρόφων αναδύονται, παράπονα γιγαντώνονται και εκτονώνονται αναζητώντας την κάλυψη των αναγκών σου αλλού.

-Μετά από μια περίπου δεκαετία οι σύντροφοι μπορεί να αναζητήσουν μια νέα συγκίνηση σε ένα άτομο εκτός της σχέσης. Σε εκείνο το σημείο είναι που αδιαχείριστα προβλήματα ετών μπορούν να οδηγήσουν σε πιο σοβαρές εξωσυζυγικές σχέσεις.

-Η μέση ηλικία είναι έτσι κι αλλιώς μια ατομική πρόκληση εξαιτίας της επιβεβαίωσης που μπορεί να ψάχνει καθένας, ίδιος είναι και ο λόγος που μια εξωσυζυγική γνωριμία μπορεί να υπάρξει.

ΦΕΥΓΩ Ή ΜΕΝΩ;

Και το ερώτημα είναι να φύγεις ή να μείνεις. Το σίγουρο είναι ότι οποιαδήποτε απόφαση και να πάρεις, είτε είσαι στη θέση αυτού που απιστεί είτε στη θέση του απατημένου, θα χρειαστεί χρόνος να διαχειριστείς τη νέα πραγματικότητα, αυτά που έχουν χαθεί και θα βιώσεις συναισθήματα και σκέψεις ανάλογα με οποιαδήποτε απώλεια. Το σίγουρο επίσης είναι ένα και λέει πως αν δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, με αυτά που θέλεις εσύ και δεν κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου, όποια απόφαση και να πάρεις θα είναι μακροπρόθεσμα δυσλειτουργική.

Οπότε την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσεις τη δικαιολογία «Μένω για τα παιδιά μου», μήπως πρέπει να αναρωτηθείς «Αν πρέπει να ΦΥΓΕΙΣ ή ΠΩΣ πρέπει να μείνεις, επειδή έχεις παιδιά». Αυτό θα σου έλεγαν και τα ίδια...αν ποτέ φυσικά τα ρωτούσες...

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος MSc, Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#trustyourpsychotherapist

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΞΙΚΗ...

«Φίλος είναι αυτός που έχει τους ίδιους εχθρούς με σένα» είχε πει ο Αβραάμ Λίνκολν. Πραγματικά ποιος δεν αισθάνεται ευτυχισμένος όταν έχει ανθρώπους που τον καταλαβαίνουν, που τον υπερασπίζονται, που είναι εκεί ακόμα και για να ακούσουν τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, που κλαίνε μαζί του απλά επειδή κλαίει αυτός είτε έχει δίκιο είτε άδικο, που καμία χαρά δε θα ήταν τόσο μεγάλη αν δεν μπορούσε να τη μοιραστεί με τους ..φίλους του!

Τι γίνεται όμως όταν αυτή η σχέση αρχίζει να σου παίρνει παρά να σου δίνει ενέργεια; Τι γίνεται όταν ο φίλος σου μετατρέπεται ξαφνικά απλά σε δικαστή με το πρόσχημα ότι θέλει το καλό σου και τι γίνεται όταν τελικά με το φίλο σου αισθάνεσαι ξένος; Απογοήτευση, αδυναμία να αποδεχτείς το γεγονός και πολλές φορές καταλήγεις να παραμένεις σε μία τοξική σχέση στο όνομα της φιλίας και του ένδοξου παρελθόντος της.

Πώς μπορούμε τελικά να καταλάβουμε ότι μια φιλία μπορεί να ολοκλήρωσε τον κύκλο της, πόσο μάλλον να έγινε τοξική;

• Ο άλλος σε θεωρεί δεδομένο...όχι με την καλή έννοια. Εσύ «οφείλεις» να είσαι πάντα διαθέσιμος, όμως εκείνος μπορεί να έχει πάντα άλλες προτεραιότητες. Η επικοινωνία σας εξαρτάται μόνο από σένα και ξαφνικά το πώς θα κυλήσει η σχέση σας γίνεται μόνο δικό σου καθήκον.
• Νιώθεις ότι αδειάζεις κάθε φορά που μιλάτε...Έχεις όλη την καλή διάθεση να τον δεις, αλλά χωρίς να μπορείς να καταλάβεις ακριβώς το λόγο, κάθε φορά που μιλάτε νιώθεις ότι καταρρέεις και δεν έχεις άλλη ενέργεια. Ίσως ο φίλος σου ήταν πάντα ή έχει μετατραπεί σε ένα συναισθηματικό βαμπίρ.
• Δε χαίρεται με τη χαρά σου, παρά βρίσκει πάντα κάτι αρνητικό να βρει να πει, επειδή «σ'αγαπάει και θέλει το καλό σου».
• Υποτίθεται ότι μιλάτε, αλλά νιώθεις ότι στην πραγματικότητα δε σε ακούει. Σε ό,τι λες έχει να προσθέσει μια αντίστοιχη πιο εντυπωσιακή δική του ιστορία.
• Το πρόβλημά του είναι ΠΑΝΤΑ μεγαλύτερο από το δικό σου! Και εκεί που έχετε βγει να μιλήσετε για κάτι που σου συνέβη, καταλήγετε να του δίνετε συμβουλές και κουράγιο. Φυσικά δεν έχετε δικαίωμα να διαμαρτυρηθείτε γι αυτό!

Είναι δύσκολα τα παραπάνω, αλλά αν τα βιώνετε μάλλον έχετε εμπλακεί σε μία τοξική φιλία. Χρειάζεται να το δείτε και να έχετε υπόψη τα εξής:

• Το να δείτε ότι ένας φίλος σας μπορεί να μη σας ταιριάζει πια, δε σας κάνει ούτε κακούς, ούτε αχάριστους ανθρώπους
• Το ότι ένας κύκλος φιλίας κλείνει, δεν αναιρεί όλα αυτά που ζήσατε και σας έδωσε μέχρι τώρα.
• Το πρόβλημα είναι όταν εξαφανίζεστε επειδή μια φιλία δε σας καλύπτει, όχι όταν εξηγείτε αυτό που νιώθετε και διεκδικείτε τα θέλω σας και την κάλυψη των αναγκών σας.
• Όλες οι σχέσεις χτίζονται, όλες οι σχέσεις εξελίσσονται, όλες οι σχέσεις θέλουν δουλειά να υπάρξουν, όλες οι σχέσεις κάποια στιγμή τελειώνουν σα ζώντες οργανισμοί που είναι.

Όλγα-Παναγιώτα Καραθανάση

Ψυχολόγος MSc, Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΒΑΡΟΥΣ

Είναι πολύ πιθανόν να έχεις κουραστεί με τις διαρκείς προσπάθειες να χάσεις βάρος και είναι πολύ πιθανόν να έχεις ζηλέψει την «τύχη» που έχουν άλλοι άνθρωποι να τρώνε και να μην παχαίνουν. Πιθανόν λοιπόν να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε σένα και τους ανθρώπους που διατηρούν το βάρος τους σε φυσιολογικά επίπεδα χωρίς ιδιαίτερο κόπο, αλλά μάλλον διαφέρεις για άλλους λόγους....

• Τι είναι τελικά η πείνα; Οι αδύνατοι άνθρωποι (ναι, αυτοί που νομίζεις ότι έχουν χάρισμα) μπορούν να ξεχωρίσουν πότε πραγματικά το στομάχι τους είναι άδειο και άρα πεινάνε και πότε απλά επιθυμούν να φάνε. Άρα το λάθος εδώ είναι να βαφτίζεται κάθε επιθυμία ή ανάγκη ως πείνα. Στόχος λοιπόν είναι να αρχίσεις να ξαναθυμάσαι πότε πραγματικά πεινάς και άρα να παίρνεις τη σωστή απόφαση για το πότε πρέπει να φας.

• Η λιγούρα και η λαιμαργία. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν λιγούρες κατά καιρούς και μπαίνουν σε πειρασμό να φάνε όλη την ποσότητα μιας κατσαρόλας, όμως μπορούν να περιμένουν μέχρι να βρεθεί κάτι αργότερα, να ενταθεί η πείνα ή μέχρι το επόμενο γεύμα. Εσύ μάλλον υποτιμάς την ικανότητά σου να αντέξεις μια λιγούρα, να τιθασεύσεις μια παρόρμηση και μεγεθύνεις την «καταστροφή» που θα επέλθει να δεν υποκύψεις
• ( «θα πεθάνω της πείνας»). Στόχος λοιπόν είναι να καταλάβεις ότι η λιγούρα και η πείνα δεν είναι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και να βρίσκεις τρόπους απόσπασης προσοχής ως το επόμενο βήμα.

• Αγχόλυση και παρηγοριά. Πολλοί άνθρωποι όταν δε νιώθουν καλά δε στρέφονται στο φαγητό για να νιώσουν καλύτερα. Πολλοί δε χάνουν την επιθυμία τους για φαγητό. Εσύ ίσως όταν βαριέσαι ή αναστατώνεσαι, στρέφεσαι στο φαγητό βρίσκοντας μια καταπράυνση που όμως είναι μόνο προσωρινή, αφού το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει αφενός και αφετέρου προστίθενται και οι ενοχές επειδή έφαγες. Στόχος λοιπόν είναι να βρίσκεις πιο αποτελεσματικούς τρόπους να ανακουφίζεις τον εαυτό σου όταν δε νιώθεις καλά.

• Αδικία - Σταμάτημα προσπάθειας. Η αντίληψη ότι πολλοί άνθρωποι τρώνε χωρίς περιορισμό και δεν παίρνουν βάρος είναι απλά ένας μύθος. Ή τρώνε λιγότερο ή πιο υγιεινά ή ασκούνται. Με το να σκέφτεσαι ότι γίνεται κάποιου είδους αδικία, ουσιαστικά υποτιμάς το ότι οι άλλοι άνθρωποι περιορίζουν τις επιθυμίες τους και υπερτιμάς την αδικίας που νιώθεις λόγω των περιορισμών. Κάτι άλλο που γίνεται, είναι να σταματάς κάθε προσπάθεια όταν χάνεις τα κιλά που χάνεις και να επανέρχεσαι στις παλιές σου συνήθεις. Το αποτέλεσμα είναι να ξαναπαίρνεις βάρος και να απελπίζεσαι. Άρα στόχος εδώ είναι να ελέγχεις τα δεδομένα πριν καταλήξεις σε υποθέσεις περί «αδικίας» και να υιοθετήσεις διατροφικές συνήθειες που να μπορείς να έχεις για όλη σου τη ζωή.

Παρατηρώντας όλες αυτές τις σκέψεις που κάνεις όταν είναι να φας ή σε σχέση με το φαγητό, θα δεις αυτό που πραγματικά σαμποτάρει τις προσπάθειές σου και θα έχεις επιτύχει το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς την αλλαγή!

Όλγα-Παναγιώτα Καραθανάση

Ψυχολόγος MSc, Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΖΕΥΓΟΥΣ

Να αρκεί μόνο η αγάπη ή να μην αρκεί;... Ιδού η απορία!

Πολλοί ερευνητές λένε πως όλα τα ζευγάρια, ακόμα και τα πιο ευτυχισμένα, θα έρθουν αντιμέτωπα με κάποια προβλήματα. Το ζήτημα και η μεγάλη πρόκληση συνίσταται στο να μπορέσει το ζευγάρι να αναγνωρίσει την υπάρχουσα δυσκολία αφενός και αφετέρου να πάρει την απόφαση να την αντιμετωπίσει ζητώντας βοήθεια.

Σύμφωνα με μελέτες, τα ζευγάρια που απευθύνονται στον ειδικό για βοήθεια, δείχνουν σημαντική βελτίωση της τάξης του 50-60% σε σχέση με αυτά που δε ζητούν κάποιου είδους βοήθεια. Στην Ελλάδα ωστόσο, ελάχιστα ζευγάρια αναζητούν κάποιου είδους παρέμβαση με στόχο την ποιοτική βελτίωση της σχέσης τους.

Ποια είναι όμως τα προβλήματα που συνήθως αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι;

• Μη ρεαλιστικές προσδοκίες: Η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας, η εικόνα που έχουμε σχηματίσει για έννοιες όπως ο γάμος και η αγάπη, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό αυτά που ζητάμε από το σύντροφό μας. Πολλές φορές το να θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη δική μας σκοπιά μειώνει την άντληση ευχαρίστησης από τη σχέση μας.
• Αρνητική πλαισίωση: Τα χαρακτηριστικά που άλλοτε μας έλκυαν στο σύντροφό μας, είναι αυτά ακριβώς που σε άλλη χρονική και χωρική στιγμή μας απωθούν. Ο «ρομαντικός» και «ονειροπόλος» γίνεται ξαφνικά «μαλθακός» και «τεμπέλης»!
• Απόκρυψη συναισθημάτων: Είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας και επιπλέον να τα εκφράσουμε στο σύντροφό μας. Περιορίζοντας την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων, απλά τα πολλαπλασιάζουμε και αυξάνουμε την πίεση που νιώθουμε μέσα μας.
• Κακή επικοινωνία: Ένα από τα συχνότερα ως αναφερόμενα προβλήματα είναι η «έλλειψη επικοινωνίας». Το ζευγάρι βλέπει το διάλογο ως μέσο ανταλλαγής πυρών και επίδειξης ισχύος και όχι ως μέσο συνεργατικής επίλυσης προβλημάτων.

Στόχος όλων των θεραπευτικών παρεμβάσεων είναι η τροποποίηση των μη ρεαλιστικών αντιλήψεων και προσδοκιών, η έκφραση των συναισθημάτων και η προώθηση της σωστής-εποικοδομητικής επικοινωνίας, στοιχεία που βοηθούν στη μείωση των δυσλειτουργικών συμπεριφορών στο ζευγάρι, την αύξηση της ανοχής στη διαφορετικότητα του άλλου και φυσικά την ανάδειξη των δυνατών σημείων και θετικών αλληλεπιδράσεων στο ζευγάρι.

Είναι ωραία η σκέψη «Η αγάπη λύνει τα πάντα», αλλά είναι πιο ωραία και πιο βοηθητική η σκέψη «Αξίζει να παλέψω γι' αυτό που αγαπώ». Άλλωστε... «Από λάθος σε λάθος ανακαλύπτει κανείς την αλήθεια» (S. Freud).

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος MSc

Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

ΆΓΧΟΣ, αυτός ο...Φίλος μου!

Τι είναι το άγχος;

Η λέξη άγχος φέρνει στο μυαλό μας δυσάρεστες σκέψεις και εικόνες, θεωρούμε το άγχος κάτι που υπάρχει στη ζωή μας για να μας προξενεί δυσλειτουργίες και να μας βασανίζει. Κι όμως ο πραγματικός ρόλος του άγχους είναι να μας προστατεύει! Ας πάρουμε την περίπτωση που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα δηλητηριώδες φίδι: αν δεν είχαμε άγχος, το σώμα μας δε θα ετίθετο σε κατάσταση εγρήγορσης έτσι ώστε να το αποφύγουμε και να σωθούμε. Αυτό σημαίνει ότι είναι επιθυμητό ένα επίπεδο άγχους στη ζωή μας, άρα αιτήματα όπως «να μην έχω άγχος» είναι μη ρεαλιστικά και επικίνδυνα. Το άγχος, επομένως είναι μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μας σε μια κατάσταση που είναι απειλητική και επικίνδυνη και έχει ως στόχο να μας προστατέψει και να μας σώσει.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται όταν για κάποιους λόγους, σε κάποιες περιόδους της ζωής μας υπερεκτιμάμε κάποιες καταστάσεις ως επικίνδυνες και απειλητικές με αποτέλεσμα, να έχουμε συνεχείς καταστάσεις «εγρήγορσης» και αυτό φυσικά να μας προκαλεί κούραση και δυσφορία. Τέλος, αναποτελεσματικές μέθοδοι διαχείρισης του άγχους, απλά επιτείνουν το πρόβλημα. Τέτοιες μπορεί να είναι η ελλιπής ενημέρωση για το τι μας συμβαίνει, δηλαδή άγνοια για το πώς αυτό που σκεφτόμαστε συνδέεται με αυτό που αισθανόμαστε και αντιδρούμε, αλλά και αναποτελεσματικοί τρόποι σταδιακής αλλαγής του τρόπου που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε σε καταστάσεις που μας πυροδοτούν άγχος. Η ενημέρωση και η επιστημονικά αποδεκτή διαχείριση των προβλημάτων, θα προσφέρει τα εργαλεία και τα όπλα με τα οποία ο καθένας από εμάς θα μπορεί να μάθει, όχι πώς να μην έχει άγχος ή προβλήματα, αλλά να μπορεί να τα διαχειρίζεται λειτουργικά.

Χαρακτηριστικά ανθρώπων με υψηλά επίπεδα άγχους

• Πολλά πρέπει: Είναι άτομα που έχουν πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους και από τον κόσμο γύρω τους. Θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να γίνουν, ότι «πρέπει» να γίνουν, πράγματα που μπορεί και να μην είναι σημαντικά. «Πρέπει να κάνω αυτή τη δουλειά, πρέπει να φτιάξω αυτό, πρέπει να μιλάω με αυτό τον τρόπο,....».
• Καταστροφικά πιστεύω: Είναι άτομα που συνηθίζουν να καταστροφολογούν στην πιθανότητα να μη γίνει κάτι όπως «πρέπει», για παράδειγμα «Αν δεν προσέξω πολύ καλά τι λέω, οι άλλοι μπορεί να σκεφτούν κάτι άσχημο για μένα και να μείνω μόνη μου» ή «Αν δεν κάνω τις δουλειές του σπιτιού, δε θα μπορώ να ηρεμήσω, θα τσακωθώ με τα παιδιά και δε θα είμαι καλά».
• Χαμηλή ανεκτικότητα: Άτομα που δεν μπορούν να ανεχτούν την παραμικρή ενόχληση. Θεωρούν δηλαδή ότι αν τα πράγματα δε γίνουν σύμφωνα με μια συγκεκριμένη σειρά και υποστεί κάποια αλλαγή το πρόγραμμα θα είναι κάτι που θα ενοχλήσει πολύ ή θα είναι κάτι που δε γίνεται καθόλου με άλλο τρόπο.
• Συνεχείς αξιολογήσεις: Τείνουν να χρησιμοποιούν για τα πάντα φράσεις με αξιολογικό χαρακτήρα, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν συνήθως όλα τα δεδομένα. Αποτέλεσμα να δίνουν «ταμπέλες» στα πάντα και να εγκλωβίζονται μέσα σε αυτές, αφού είναι άκαμπτοι στο να αλλάξουν αυτό που πιστεύουν και οι ίδιοι χαρακτήρισαν με ένα τρόπο, για παράδειγμα «Αυτή η δουλειά είναι βαρετή και υποτιμητική» - αποτέλεσμα «Δε δοκιμάζω καν να την κάνω και να τεκμηριώσω αυτό που πιστεύω».
• Άριστες επιδόσεις: Είναι άτομα που θέλουν να είναι τέλειοι σε όλα και αυτό να αναγνωρίζεται και από τους άλλους. Η μη τελειότητα ερμηνεύεται ως προσωπική αποτυχία που θεωρούν ότι πάντα θα τους ακολουθεί.

Άτομα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά τείνουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ευάλωτους, τον κόσμο απειλητικό και το μέλλον αβέβαιο. Όλα αυτά μειώνουν την αυτοπεποίθησή τους, οδηγούν σε σχέσεις και καταστάσεις εξάρτησης, σε αποφυγές πραγμάτων που μπορεί να θεωρούν «επικίνδυνες» για κάποιους λόγους και φυσικά σε υπερβολική ανασφάλεια. Τα παραπάνω για τον οργανισμό τους είναι μια εντολή «κίνδυνος» και άρα η συνέχεια είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε άγχος, αλλά δεν είναι παρά η φυσιολογική αντίδραση του σώματός μας, του οργανισμού μας όταν εμείς του πούμε ότι «απειλείται». Άρα και πάλι, η αυτογνωσία, η αυτοπαρατήρηση και η γνώση είναι τα στοιχεία που θα κάνουν το άτομο να έχει πιο ρεαλιστικά πιστεύω και προσδοκίες και άρα θα απαντά πιο αποτελεσματικά στις δυσλειτουργικές του σκέψεις.

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος

Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΩΜΑΤΟΣ

 Όταν μιλάμε για εμφάνιση, αναφερόμαστε σε δύο πράγματα: αφενός σε αυτό που αποκαλούμε «σωματικό σχήμα» και αφετέρου στην «εικόνα σώματος». Σύμφωνα με τη F.Dolto (Γαλλίδα ψυχαναλύτρια και παιδίατρος),...το σωματικό σχήμα είναι μια δεδομένη πραγματικότητα, το σαρκικό μας βίωμα σε επαφή με το φυσικό κόσμο. Καθορίζει το άτομο ως εκπρόσωπο του ανθρώπινου είδους ανεξαρτήτως τόπου, χρόνου ή συνθηκών κάτω από τις οποίες ζει. Υπό αυτή την έννοια, το άτομο από τη στιγμή που θα γεννηθεί, χρησιμοποιεί το σώμα του για να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και να ορίσει τον εαυτό του μέσα σε αυτό. Το βρέφος αρχικά αντιλαμβάνεται το σώμα του αδιαφοροποίητο με το περιβάλλον και μεγαλώνοντας αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα μέλη του και τη λειτουργία που αυτά μπορούν να επιτελέσουν. Με την πάροδο του χρόνου και τη φυσιολογική γνωστική ανάπτυξή του, αρχίζει να διαμορφώνει αυτό που λέμε «εικόνα σώματος», αρχίζει δηλαδή να έχει εικόνα του πώς φαίνεται το σώμα του, καθώς και σκέψεις και συναισθήματα για την εικόνα αυτή. Με τις εμφανέστερες αλλαγές στην εφηβεία, το παιδί είναι σε θέση πια να έχει επίγνωση του πώς φαίνεται. Ωριμάζοντας η εικόνα γίνεται όλο και πιο σύνθετη και εντάσσονται σε αυτή ενδιαφέροντα, αξίες, προσδοκίες και σχέσεις.

Ο ρόλος της κοινωνίας

Αντιλαμβανόμαστε εύκολα το ρόλο της κοινωνίας στη διαμόρφωση της εικόνας του σώματος, αν αναλογιστούμε τα πρότυπα με τα οποία βομβαρδίζει καθημερινά τους νέους και τις πλασματικές ανάγκες που προβάλει, καθιστώντας αγαθά ως απαραίτητα για να είναι μια εικόνα «ιδανική», για να είναι ένας νέος άνθρωπος «ευτυχισμένος». Ειδικά στην εφηβεία -όπου η ανάγκη ταυτότητας, αλλά και η ανάγκη του «ανήκειν» γίνονται πιο έντονα- η επίδραση της κοινωνίας και των συνομιλήκων αποκτούν μεγαλύτερο ρόλο.

Ο ρόλος των γονέων

Είναι λογικό οι γονείς να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν την εικόνα που τα παιδιά έχουν για την εμφάνισή τους με τα πρότυπα που οι ίδιοι έχουν, την άποψη που έχουν για τη δική τους εικόνα, αλλά και την κριτική που ασκούν για άλλους. Φράσεις των γονιών όπως «Πάχυνα», «Κοίτα η θεία Μαρία πόσο μεγάλη μύτη έχει», «Είσαι το πιο όμορφο παιδί και σ'αγαπάω πολύ», «Έλα να ξεκινήσουμε μια διατροφή μαζί», είναι προφανές πώς μπορούν να περάσουν τη σύνδεση στα παιδιά μεταξύ εικόνας σώματος και αξίας εαυτού («είμαι όμορφοςàάρα αξίζωàη μαμά με αγαπά»).

Τι σημαίνει «υγιής εικόνα σώματος»

Το να έχουμε μια υγιή εικόνα για το σώμα μας, σημαίνει ότι αποδεχόμαστε και εκτιμούμε το σώμα μας και τις αλλαγές το οποίο αυτό υφίσταται, νιώθουμε ικανοποίηση από αυτό και τα περισσότερα συναισθήματα και σκέψεις πάνω στην εικόνα μας είναι θετικά. Αποδέχομαι δε σημαίνει βέβαια, σε καμία περίπτωση, ότι θεωρώ τα πάντα πάνω στο σώμα μου τέλεια και καλύτερα σε σχέση με το σώμα των άλλων, αλλά αντιθέτως σημαίνει ρεαλιστική εκτίμηση και αποδοχή της εικόνας μου. Είναι αποδεκτό, στο βαθμό που δε γίνεται εμμονή, να θέλουμε να βελτιώσουμε στοιχεία πάνω μας και να απολαύσουμε αυτή τη διαδικασία στα πλαίσια του ότι γενικότερα είναι στόχος μας να εξελισσόμαστε και να κάνουμε πράγματα για να αισθανόμαστε ωραία και όμορφα.

Πώς οι γονείς μπορούν να ενισχύουν την υγιή εικόνα σώματος

• Καταρχάς θωρακίζουμε τα παιδιά μας. Κατανοούμε τα συναισθήματά τους, δεν τα ακυρώνουμε και προωθούμε το διάλογο μαζί τους.
• Μιλάμε με τα παιδιά μας- στα μικρότερα κυρίως μέσα από το παιχνίδι και τη μίμηση, στα μεγαλύτερα μέσα από το διάλογο- και θέτουμε ρεαλιστικά όρια στην ενασχόληση με την εμφάνιση και τις ανησυχίες τους
• «Ακούμε» τα μηνύματα που στέλνουν τα παιδιά μέσα από στοιχεία της εμφάνισής τους (ντύσιμο, μαλλιά κτλ) και γενικότερα μέσα από τη ρητή ή άρρητη συμπεριφορά τους.
• Επικροτούμε θετικά στοιχεία της εμφάνισής τους («Ωραία μπλούζα, ωραίο χαμόγελο»), χωρίς να ξεχνάμε να δώσουμε έμφαση και σε άλλες πτυχές τους, όπως δραστηριότητες, χαρακτήρα, ταλέντα («Ωραία κίνηση να βοηθήσεις την αδερφή σου στο διάβασμα», «Μ' αρέσει όπως εκφράζεις την άποψή σου»)
• Κανονικοποιούμε τη διαφορετικότητα. Είναι φυσιολογικό να είμαστε διαφορετικοί, είναι σεβαστό και δε διαφοροποιεί την αξία μας αυτό. Έτσι το παιδί θα μπορεί να απαντά σε τυχόν «πειράγματα» στα πλαίσια του σχολείου και κοινωνικού περίγυρου.
• Δε δείχνουμε συνεχώς δυσαρεστημένοι με την εικόνα μας και δεν ασχολούμαστε διαρκώς με αυτή!

Μαθαίνουμε το παιδί τι κάνει το σώμα μας και ΟΧΙ μόνο πώς φαίνεται.

Γενικά τόσο τα παιδιά, αλλά και όλοι εμείς θα πρέπει να έχουμε στόχο να ζούμε ελεύθεροι και όχι δούλοι μιας εικόνας. Έχοντας αυτή την αντίληψη θα βρούμε τις ισορροπίες όσον αφορά στην εικόνα τόσο για τους ίδιους όσο και για τα παιδιά μας!

«Για ωραία μάτια, βλέπε το καλό στους άλλους. Για ωραία χείλη, να λες λόγια ευγενικά. Και για το παράστημα: να περπατάς σαν να μην είσαι ποτέ μόνη.»(Α.Hepburn)

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος ,Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST

«Να είσαι θετικός»! ΣΤΟΧΟΣ ή ΠΑΓΙΔΑ;

Μήπως νιώθετε ότι δεν καταφέρνετε να εστιάσετε στα θετικά της ζωής, παντού βλέπετε δυσκολίες και οι άλλοι σας κατηγορούν ότι δεν έχετε βρει το νόημα της ζωής; Τελικά ο στόχος είναι να σκέφτεστε συνέχεια θετικά; Έτσι θα γίνετε πραγματικά ευτυχισμένοι; Είναι άραγε τόσο λειτουργικό να σκεφτόμαστε ότι «όλα θα πάνε καλά», «είναι θέμα οπτικής πώς θα ζεις τη ζωή», «μην γκρινιάζεις, δεν έγινε και τίποτα» και «αν σκέφτεσαι αισιόδοξα, θα πάνε και τα πράγματα καλά»; Είναι όλες αυτές οι θετικόμορφες εκφράσεις τόσο αθώες ή πρόκειται για μια μόδα προπονητικής της ζωής σε μια ιδεαλιστική της διάσταση; Γίνεται αλήθεια να σκεφτόμαστε πάντα καλά πράγματα, να έχουμε μόνο θετικά συναισθήματα και ακόμα και όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο, να πρέπει να θεωρήσουμε ότι «όλα για καλό γίνονται»;

Τι είναι για εσάς η «θετική σκέψη»; Είναι μήπως το να σκέφτομαι αισιόδοξα; Είναι ενδεχομένως το να εστιάζω στα θετικά; Είναι να σκέφτομαι ρεαλιστικά;

Η αλήθεια είναι όταν νιώθουμε κάπως και για κάποιο λόγο προσπαθούμε να το ακυρώσουμε -ακόμα και με καλή πρόθεση- όχι μόνο δε βοηθάμε τον εαυτό μας, αλλά προσθέτουμε ένα ακόμα πρόβλημα. Αν κάτι για εσάς είναι πρόβλημα, σας απασχολεί και σας είναι δυσφορικό και έχετε κάποιον να σας λέει ότι «δεν είναι κάτι, μην κάνεις έτσι», ουσιαστικά είναι σαν να σας λέει ότι είστε αφελής και υπερβολικός ή παρανοϊκός. Άρα ένα πρόβλημα η κατάσταση που αντιμετωπίζετε, ένα δεύτερο η έμμεση κατηγορία ότι δεν το αντιλαμβάνεστε σωστά. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές οι άλλοι, αντί να σας ηρεμούν με τέτοιες εκφράσεις, αντιθέτως σας ενισχύουν τον εκνευρισμό και τη δυσφορία. Πολλές φορές όλο αυτό, μπορεί να γίνει και επικίνδυνο. Από μόνη της η θετική σκέψη γίνεται εμπόδιο και όχι βοήθεια σε αντίθεση με αυτό που ίσως έχουμε στο μυαλό μας. Δεν υπάρχει μια γραμμική σχέση ανάμεσα σε αυτό που σκεφτόμαστε και σε αυτό που θα γίνει, κάτι που υπερασπίζουν οι θεωρήσεις υπερτονισμού της οπτικής γωνίας. Μια συμπεριφορά δεν μπορεί να είναι αιτία για μια άλλη συμπεριφορά, γιατί θα αγνοούσαμε έτσι όλα τα άλλα στοιχεία του περιβάλλοντος. Η μαγική σκέψη επίσης («θα σκεφτώ κάτι καλό και θα γίνει»), όχι μόνο δεν έχει εφαρμογή, αλλά είναι και στοιχείο ψυχοπαθολογίας συνήθως με την αντίστροφη μορφή («αν σκεφτώ κάτι κακό, θα γίνει»). Τέλος οι πολύ θετικές προσδοκίες σε σχέση με την έκβαση ενός γεγονότος, δημιουργεί προβλήματα, διότι δεν λαμβάνονται υπόψη οι αντικειμενικές δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν και άρα μειώνει τις πιθανότητες λειτουργικής αντιμετώπισης. Αν θέλετε να χάσετε βάρος και απλά φαντάζεστε ότι σε ένα χρόνο θα το χάσετε, μάλλον θα απογοητευτείτε. Αν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης και απλά φαντάζεστε ότι θα προστατευτείτε, χωρίς να υπάρχει μια ρεαλιστική προσέγγιση για το πώς θα γίνει αυτό, μπορεί τα πράγματα να μην πάνε όπως τα έχετε στο μυαλό σας.

Μια ωραία τεχνική που θα βοηθούσε στην αύξηση των πιθανοτήτων για επίτευξη των στόχων σας, είναι αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «νοητική αντίθεση» και αποτελείται από δύο βήματα. Στην αρχή πάρτε μερικά λεπτά για να σκεφτείτε το στόχο σας και φανταστείτε ότι τον πετυχαίνετε. Έπειτα, αλλάξτε το μοτίβο και σκεφτείτε σχετικά με τα εμπόδια που μπορεί να προκύψουν. Έτσι θα είστε πιο ενεργοποιημένοι και θα έχετε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας από το να σκεφτόσασταν αποκλειστικά «θετικά», χωρίς να υπάρχει τελικά μια ρεαλιστική προσέγγιση του στόχου που θα μπορούσε να σας κινητοποιήσει να αναπτύξετε στρατηγικές δράσης και αντιμετώπισης.

Όλα τα συναισθήματα είναι επιθυμητά και φυσιολογικά και υπάρχουν όχι για να μας βασανίζουν, αλλά για να μας φέρνουν σε επαφή με την πραγματικότητα και άρα με την ίδια τη ζωή. Συνεπώς, αν μια κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά εμείς απαιτούμε από τον εαυτό μας να είμαστε χαρούμενοι, τελικά χάνουμε την επαφή με τον κόσμο. Το να αποφεύγουμε τα συναισθήματά μας, λειτουργεί όπως το αλκοόλ, σε μικρές δόσεις μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι και χαρούμενοι, σε μεγάλες ή χρόνιες δόσεις, δημιουργεί μια αλλοιωμένη εικόνα της ζωής.

Απαντώντας λοιπόν στο αρχικό ερώτημα όσον αφορά στο τι σημαίνει σκέφτομαι θετικά, θα πούμε ότι για την Ψυχολογία σκέφτομαι θετικά σημαίνει σκέφτομαι ρεαλιστικά, ζω τη ζωή μου με όλες τις πτυχές της και τα συναισθήματά μου που είναι ανάλογα με αυτά που όντως συμβαίνουν και όχι με αυτά που μια παράλογη απαίτηση μας επιβάλλουν να ζήσουμε και να νιώσουμε..

Καραθανάση Όλγα-Παναγιώτα

Ψυχολόγος

Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία

#TRUSTYOURPSYCHOTHERAPIST